مقایسه عملکرد مدل mmfh و مدل جامد جهت پیش بینی اثر نوع و میزان تزریق گاز ترش بر تشکیل آسفالتین در مخازن نفتی

در این مقاله به بررسی عملکرد مدل mmfh و مدل جامد در پیش بینی اثر تزریق گازهای ترش بر میزان تشکیل آسفالتین در مخازن نفتی پرداخته می شود. آسفالتین به عنوان قطبی ترین و سنگین ترین جزء موجود در ترکیبات هیدروکربنی است که با به هم خوردن شرایط تعادلی آن در یک ترکیب نفتی در اثر تغییر عواملی همانند دما، فشار و ترکیب سیال از فاز هیدروکربنی جدا شده و فاز آسفالتین را تشکیل می دهد. علی رغم مطالعات و کارهای زیادی که برای مدل سازی رفتار فازی آسفالتین تحت تاثیر عوامل مختلف انجام شده است، به دلیل پیچیدگی های زیاد این ترکیبات تعداد بسیار محدودی مدل قادر به پیش بینی درست رفتار فازی آسفالتین می باشند. دو مدل مهم در این زمینه یکی مدل اصلاح شده میلر بر پایه تئوری محلول پلیمری فلوری- هاگینز و دیگری مدل جامد می باشد. پارامترهای هردو مدل در ابتدا با تعدادی داده آزمایشگاهی برازش شده و سپس، اثر تزریق گازهای اسیدی در دما و فشارهای بالا بر روی میزان تشکیل آسفالتین با استفاده از مدل های مذکور پیش بینی می گردد. در بخش پیش بینی، پایداری مدل و نیز تطابق نتایج با تئوری ها و یا داده های آزمایشگاهی به عنوان ملاک مقایسه و برتری مدل ها انتخاب شده است. همان طور که در بخش نتایج دیده می شود، در هردو مورد یعنی پایداری مدل و نیز تطابق با مشاهدات میدانی، تئوری و داده های آزمایشگاهی، مدل mmfh برتری نسبی بر مدل جامد مورد استفاده در نرم افزارهای تجاری دارد.